her zaman söylerim,ister aypodtaç havasında,ister mütevazi bir 'çalarcık',ister kiminin ergenliğini,kiminin tıfıllığını kapsayan 90'lardan kalma ızıv ızıv diye ses çıkaran bi walkman olsun,kulağınızı ve beyninizi dış dünyadan izole eden bi aygıt yoksa yanınızda,vay halinize.
zira burası türkiye,türk insanının ses tonu ayarı yoktur,toplu taşıma aracında bulunduğunuz süre içinde hayatınızı kabusa çevirebilirler.
bu bi tropikal kuş kılıklı geveze kokona teyzeler grubu da olabilir,sevgilisini zaptetmeye çalışan azgın bi keko da,'hayat hoş,cırlak sesime koş' bir genç bayan da,gargara yaparcasına kelimeleri yuvarlayan,gırtlağında harmanlayan şivesine kurban olduğum bi teyze de.alternatifler çoğalabilir.(sizden de örnek bekliyorum.)
Tek bi dezavantajı vardır ki,ortalarda bi yerlerde oturduysanız minibüste,'şurdan bi tane uzatır mısınız'cıları duymaz,içten edilen küfürlere maruz kalırsınız.ha eğer 'çok da fifi' diyorsanız ne ala.
ama en garantilisi,en arkaya kurulmak.ooh mis.
yalnız bizim oranın minibüslerinin yeni versiyonlarına çok kıl oluyorum ben.en arkaya oturma keyfine erişmişken,kafamın tam önünde kafam kadar ATA 2 yazısıyla burun buruna geliyorum.
çok sıkıcı.camlar da koyu renk,ki benim koyu renk cam takıntım vardır.daralırım.neyse.beterin beteri var.
başta da belirttiğim gibi,trafik çekilmiyor o saçma insan dırdırlarıyla.
benden söylemesi.
yolculuk hayatınızda kolaylıklar dilerim sevgili izleyenlerim.