in the meantime..

Baya oldu di mi ya.. Yazmayi biraktigim zamanlarda dogan cocuklar buyudu, ilkokula basladi, ukala veletlere donustu. Beni sorarsaniz ben New York'a geri geldim. Mezun oluyorum 1 aya, sonra ver elini Concrete Jungle'in acimasiz is hayati. Sivrilme pesinde kosan topuklular ustunde bir kiz seklinde. O zamanlardan once birazcik daha vaktim var, su an 1 haftalik tatilde okul. Gunesin butun yakiciligla ortaya cikmasi da resmen benim tatilimi bekliyormus, okula gittigim son gun deri ceket az gelirken, bugun butun gunu askiliyla gecirdim. "E bi arasi yok mu bunun yahu!" dedirtiyor hava. 2 gun icinde tekrar eksilere falan inerse gene sasirmam, alistik. Guzel havayi bulmusken alip basimi oyle rastgele yuruyeyim, gitmedigim yerlere gideyim ama hic bir seye binmeden, tamamen yuruyerek. 1-2 saat yurur gelirim diyordum ki, oncelikle kendimi belli bir noktada durduramayip evden fazla uzaklasmakla, sonra da "dur surdan gireyim burasi degisikmis" gibi dusuncelerle bu plani tamamen curutup, toplamda 5 saattir kesintisiz yuruyor oldugumu farkettim. Midtown'dan cikip taa ozgurluk heykeli'nin karsisina, guney kisma kadar yurudum. Ordan nasil olduysa Chinatown, Little Italy, Nolita, Bowery, East Village falan filan derken East Village kisimlarinda gecici sure kayboldum, bazi yerlerde daireler cizip ayni yerlerden gecip durup salakligima doymamama kufrettim, binleeerce guzel barin restoranin onunden gectim, onu bunu bir suru seyi enteresan buldum, ama ana fikir, durmadan yurudum, oyle boyle degil. Kaslarim isyan eder vaziyette, "bi dur be kizim, bi rahat ver insana" diyecekler konusabilseler. Ama mis gibi oldu, cok da guzel oldu. Gene olsa gene yaparim. Gozunu sevdigimin sehri... p.s: bi yalnizlik zor azicik. azicik gene de.